Valerie Demey is professioneel wielrenster voor het CCC-Liv team in de World Tour. We vroegen naar haar ervaring als vrouw in een mannensport en hoe er meer gendergelijkwaardigheid kan worden gerealiseerd.
Voel je dat je dezelfde kansen hebt als mannen in jouw sport?
Ik ben profwielrenster en sinds 2 jaar rijd ik bij CCC-Liv. Ik kan niet klagen over de kansen die ik kreeg en krijg. Onze ploeg wordt ook gelinkt aan de mannenploeg van CCC en we hebben veel gemeenschappelijk maar volledige gelijkheid is er niet. Wij zijn een ploeg tussenin en krijgen van de ploeg zelf veel kansen.
Maar er zijn ook heel wat rensters (en zeker in België) die het anders moeten doen. Ondertussen zie je ook een beweging in de omgekeerde richting: bijvoorbeeld teams als Sunweb en Trek Segafredo hebben alles gelijkgetrokken voor mannen en vrouwen.Alleen is het bij de vrouwen nog altijd meer vechten voor je plekje. Bij de mannen heb je zoiets als 'knechten in de koers' bij de vrouwen is dat veel minder en bijgevolg is soms ook het resultaat: 'geen uitslagen rijden is een slecht seizoen rijden'.
Ik heb wel het geluk heb om naast mijn ploeg CCC-Liv ondersteuning te krijgen van Sport Vlaanderen en daar ben ik ook zeer dankbaar voor. Dankzij hen heb ik ook stappen in de goede richting kunnen zetten en kan ik dat in de toekomst hopelijk nog altijd.
Zijn vrouwen mentaal even sterk als mannen?
Ik denk dat vrouwen misschien wel sterker zijn. Om het wat kort door de bocht te zeggen, en zeker zoals ik het zie in mijn sport, wordt bij de mannen alles, maar dan ook alles, in hun schoot geworpen om zo optimaal mogelijk te presteren. Terwijl bij de vrouwen vaak zelf naar oplossingen moet gezocht worden.
Je moet veel meer zoeken naar zaken die je vooruit kunnen helpen. Dit kan op alle vlakken maar wat het meeste speelt is natuurlijk het financiële, iets waar wij altijd rekening moeten mee houden (maar dat geldt voor iedereen uiteraard).
Om de sport optimaal te kunnen beoefenen moeten soms grote investeringen gebeuren en dan is het voor ons nog vaak zelf een oplossing zoeken. Wat je dan weer mentaal sterker maakt om dat allemaal te doorstaan en ondertussen gewoon verder te doen met de zware trainingsarbeid.
Krijgen vrouwelijke topsporters dezelfde erkenning als hun mannelijke collega's?
Bij ons is dat nu wel aan het groeien, net als het financiële aspect. Al onze World Tour-wedstrijden worden live op tv uitgezonden en dat is een goed begin. Ploegen die toetreden tot de World Tour moeten ook een minimumsalaris geven aan hun atleten. Wat uiteraard allemaal positief is. Maar gelijkheid is er zeker nog niet. Zowel qua media-aandacht als financieel. Er worden stappen gezet in de goeie richting.
Hoe zie je jouw rol in het verbeteren van gendergelijkwaardigheid in sport?
Ik vind dat we elk als individu binnen de sport aan dezelfde koord moeten trekken. Iedereen moet op dezelfde lijn staan. Ikzelf heb niet de status om het op mijn eentje te doen. Dat heeft trouwens niemand maar als we er samen achter staan om van onze sport nog een betere, veiligere en zekerdere omgeving te maken, gelijk aan de mannen, dan komen we er wel. Het is een zaak waar iedereen achter moet staan en niet enkele individuen.
Is het positief voor een vrouwelijke atleet om vrouwen in de omkadering te hebben?
Het is natuurlijk heel leuk om meer vrouwen in de omkaderingen te hebben. Dat is uiteraard positief. Dat zie je bij ons nog heel weinig. Ikzelf heb ook interesse om na mijn wielercarrière actief te blijven en mijn plaatsje in te nemen in de sport. Hoe meer, hoe beter. Maar uiteraard is een goede ploegleider of verzorger, noem maar op ... niet alleen afhankelijk van man of vrouw zijn.
Welke concrete acties zou je graag zien?
Dat is moeilijk te zeggen. We hebben nu een project lopen,‘Zij aan zij’,dat meer meisjes op de fiets wil krijgen. Dat is leuk, maar ze mogen de rensters die nu op de fiets zitten uiteraard ook niet vergeten. Die hebben ook steun nodig om het beste uit hun carrière te halen.
Dankzij mijn ouders ben ik geraakt waar ik nu ben en dat heeft veel gekost, zoveel in termen van geld maar ook tijd en energie. Maar niet alle ouders zijn zo.
We hebben echt wel talent in België, maar in de media worden we vaak vergeleken met de Nederlandse dames. Ikzelf rijd in een Nederlandse ploeg. Het verschil met een Belgische ploeg is veel te lang om op te noemen en dat bedoel ik niet negatief, maar er zijn wel grote verschillen. Teams moeten vaak nog roeien met de riemen die ze hebben.
Kansen en ondersteuning zijn zo belangrijk, net als geloven in de atleten die we hebben, in plaats van ze soms wel eens de dieperik in te duwen op sociale media. Dat zal er ook voor zorgen dat jongere meisjes wel op de fiets blijven als ze ooit voor een keuze komen te staan.
Op welke manier heeft je sportcarrière jou gesterkt als vrouw, als persoon?
Ik ben door mijn sport heel snel volwassen en zelfstandig geworden. Vaak weg zijn van thuis heeft daar mee voor gezorgd, in een omgeving terechtkomen die je niet kent. Het heeft mij ook doen openbloeien. Leren omgaan met verschillende karakters. Leren vechten voor jezelf en vooral dat je het niet in je schoot geworpen krijgt. je moet hard werken om iets te bereiken en dat ben ik trouwens nog altijd aan het doen.
Ook leren omgaan met tegenslagen, als het eens wat minder gaat toch doorbijten, zoeken naar oplossingen, naar de juiste mensen om je heen. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat is in elk aspect van het leven zo en dus ook in de topsport.
En dat vrouwen hun mannetje echt wel kunnen staan in een toch relatief grote mannenwereld.